Er zit al een tijdje een mannetje Witoogeend in de regio. Hoewel het alweer een tijdje geleden was dat ik er eentje gezien had, toog ik toch niet direct derwaarts. Met dit soorten eenden is het toch altijd een beetje van ‘is ie het of is ie het niet’? Wild bedoel ik dan he? Uiteindelijk toch maar eens gaan kijken. Toen ik het beestje aan het fotograferen was (hij was trouwens verrassend gesteld op z’n privacy), bedacht ik me opeens dat deze keer voor zowel de Engelse áls de Nederlandse naam wat te zeggen is. In het Nederlands ‘Witoogeend’. Kijk naar zijn oog en je denkt: “had ik zelf kunnen bedenken”. Het Engelse “ferruginous” betekent zoveel als ijzerhoudend of roestkleurig. En kijk eens naar hoe het grootste deel van die eend gekleurd is? Juist ja. Blijft natuurlijk de vraag waarom we in Nederland het oog kenmerkend vonden, en de Engelsen de kleur van de veren. Reed ik toch weer met een vraag huiswaarts ….

For a while now, a male Ferruginous Pochard has been sighted in the area. Although it had been a while since I had seen one, I didn’t go over immediately. With these kind of ducks, there’s always the question ‘is it, or is it not’?. A wild, not-escaped bird I mean. But, finally I went over to have a look. When I was framing the bird (which was surprisingly keeping its distance), I suddenly thought that in this case both the Dutch ánd the English name made sense to me. In Dutch (translated): ‘White-eyed Duck’. Well, look at the eye and one thinks “I could have come up with that myself”. The English “ferruginous” means ‘containing iron’ or  ‘rust coloured’. Check the major color of the bird and..? Exactly ! Still the questions remains why in The Netherlands the eye was apparently the key marker, whereas the English preferred the colours of the feathers. Left me wondering again during my drive home ….