We komen er maar bekaaid vanaf hier, dit najaar. Qua vogels dan bedoel ik, want qua regen hebben we natuurlijk niks te klagen. Maar terwijl de Engelsen en Schotten duizenden pestvogels over zich uitgestort krijgen, moeten wij het in ons land wederom doen met enkele losse flodders. Een plukje bij het Lauwersmeer, hier en daar een klein groepje op een Waddeneiland, een drietal vogels in Hoorn (waarvan eentje zich dan ook nog eens te pletter vliegt tegen een raam) en één vogel (jawel) hier in mijn thuisstad, Den Haag. Dat is dus één vogel voor ruim 563.000 inwoners. Niet te doen man! Op de dag van ontdekking was ik elders, maar de daaropvolgende ochtend besloot ik even te gaan kijken. Het was namelijk al jaren geleden dat ik er eentje had gezien, en het blijft natuurlijk een prachtige soort. De vogel was weliswaar nog niet gemeld, maar ik dacht “wie weet zit ‘ie nog wel ergens”. Maar toen ik aankwam stond er al meer dan tien man/vrouw, druk bezig te fotograferen.  Zodra ik de vogel zelf zag deze dus eerst maar even netjes in de lokale appgroep gemeld en in iObs ingevoerd. Wel zo leuk voor andere mensen die ook een kijkje willen komen nemen. Toch? De standaard mag dan tegenwoordig zijn ‘alles aflopen maar zelf niks invoeren’ – daar doen we natuurlijk niet aan mee 😉 ! Maar goed, met zoveel mensen en één vogel die hoofdzakelijk naar één struik wil … dat ging ‘m niet worden. Het waarom daarvan mag je zelf invullen. Sommigen vinden het juist gezellig (en – niet verder vertellen – ik soms ook), maar ik schiet er meestal accuut van in de stress. Daarnaast: m’n plaatjes van 2012 overtreffen werd sowieso lastig, schatte ik al snel in. Maar, ik was toch blij dat ik even langs was gereden, want wanneer de vogel hoog in de boomtoppen zat, was hij natuurlijk wel prachtig te bewonderen. Door de kijker dan hè? Toch handig zo’n ding…. Na nog even kort met de andere aanwezige verrekijker gesproken te hebben, die mijn appje had gezien en ‘m dus nog net even kon meepikken op weg naar huis, ging ik snel weer verder. De Kneipp was namelijk in de aanbieding bij het Kruidvat. En voor wie graag in bad zit, is dat natuurlijk het moment om toe te slaan … Mijn favoriete geur? ‘Goobye stress’ natuurlijk. Inkoppertje. Enkele dagen later heb ik, vroeg in de ochtend, nog even een check gedaan, nu waren er aanzienlijk minder belangstellenden. Eentje om precies te zijn. Kon ik toch nog in relatieve rust wat plaatjes maken. Toen nummer twee kwam heb ik het op een lopen gezet. Enfin, hopelijk komen er hier toch ook nog wat grotere groepen vogels naartoe deze winter. Want, zoals een oude Pakistaanse wijsheid luidt: meer vogels = meer kans op leuke plekken = minder druk op de locaties. Laat maar doorkomen dus, die grote groepen!

We’re not getting much here, this autumn. Bird wise I mean, as we had more than enough rain. While the English and Scots are being showered with thousands of waxwings, we in our country have to make do with a few scattered ones. A small group near the Lauwersmeer, here and there a small flock on a Wadden Island, three birds in Hoorn (one of which also flies into a window and dies), and one bird (yes) here in The Hague. That’s one bird for over 563,000 inhabitants. Impossible. On the day of discovery, I was elsewhere, but the following day, I decided to go take a look. It had been years since I had seen one, and it’s still an appealing species to me. The bird hadn’t been reported yet, but I thought, “who knows, maybe it’s still hangs around somewhere.” But when I arrived, there were already more than ten people, busy shooting. As soon as I saw the bird myself, I promptly reported it in the local group chat and reported it in iObs. Maybe nice for other people who might want to come and see. The standard nowadays may be ‘visit everything but don’t input anything yourself’—we don’t go along with that, of course 😉 ! But with so many people and one bird mainly interested in one bush… it wasn’t going to work. You can fill in the reason for that yourself. Also, surpassing my  pictures from 2012 will be difficult anyway. That all aside, when the bird was high up in the treetops, it was beautiful to admire. Through binoculars. Quite handy, such an invention. After briefly speaking with another binocular user who had seen my message and was able to catch a glimpse, I quickly moved on. Kneipp was on sale at Kruidvat, after all. And for those who like to take a bath… My favorite fragrance? ‘Goodby stress’ of course!  Whatever.  A few days later, I did a quick check early in the morning, now with less interest. Still managed to take some pictures. Hopefully, some more groups will come here. Because: more birds = more chance of nice places = less pressure on the locations. Who knows… let them come!