The more I see, the less I know
The more I like to let it go
Hey oh, whoa-whoa
Deep beneath the cover of another perfect wonder
Where it’s so white as snow
Privately divided by a world so undecided
And there’s nowhere to go
In between the cover of another perfect wonder
Where it’s so white as snow
Snow – Red Hot Chili Peppers (from Stadium Arcadium, 2006)
Onlangs kreeg ik van mijn Geheime Contactpersoon een berichtje met een tip over waar ik een vrijwel geheel witte Kokmeeuw kon vinden. Geen albino, maar een leucistische vogel. Altijd leuk voor een plaatje, dit soort afwijkende kleden. Je vraagt je dan natuurlijk af hoe dat zo komt. Zo wit. Gezien de locatie zou ‘ie natuurlijk zomaar door een flinke berg coke kunnen zijn gevlogen, net zoals de schrijver van ‘Snow (Hey oh)’ regelmatig schijnt te doen. Maar dat blijft vast niet zo lang plakken. Enfin. De eerste keer dat ik er ging kijken was het beest in geen velden of wegen te bekennen (zul je altijd zien). Maar toen ik vorige week, op de terugweg van een afspraak, weer langs de ‘coke-importhoofdstad’ van Nederland kwam, besloot ik toch nog maar even een poging te wagen. En verdraaid: hij was er. Snel wat plaatjes gemaakt, maar vrij vlotjes ging ‘ie alweer op een lantaarnpaal zitten. Dus ik naar de Dirk om wat brood voor ‘m te halen. Daarmee zou de vogel namelijk wel te verleiden zijn, zo was mij althans verzekerd door voornoemd contact. Ik twijfelde op de broodafdeling nog even tussen wit of volkoren, maar het beest zou natuurlijk wel een voorkeur voor wit hebben, zo bedacht ik me. Gewapend met een zak witbrood keerde ik terug, maar hij was alweer gevlogen. Het was mooi weer en ik had de tijd, maar hij liet zich niet meer zien. Waarschijnlijk alweer druk bezig met het ‘uithalen’ van container uit Zuid-Amerika, ergens in de haven 😉 ….
Recently my Secret Contactperson sent me a message where I could find an almost completely white Black-headed Gull. Not an albino, but a leucistic bird. Always nice for some pictures, this kind of aberrant plumages. One always wonders how they develop. Because of the location it may well have flown through some cocaine, as does the author of the song ‘Snow (Hey oh)’ allegedly on a regular basis. But that would probably not stick on the bird long enough. Whatever. First time I visited the spot, the bird was nowhere to be found (which could have been expected). But when I passed by the ‘coke-import capital’ of The Netherlands again last week, on my way back from a business meeting, I decided to give it another go. And yes: it was there. So I quickly to some shots, but pretty soon if flew up and perched on a street lantern. So, off I went to the supermarket, to get it some bread. That would lure the bird in, or so I had been assured. For a moment I was undecided as to whether to buy whole wheat or plain white, but of course the bird would prefer the latter, I reasoned. Armed with a bag of bread I returned to the spot, only to find out that the bird had left. I was nice weather and I had some time, but unfortunately it didn’t come back. By that time it was probably already working on ’emptying’ a container from South-America 😉 ….
