Elk najaar zie ik wel één of meerdere bladkoninkjes, wanneer ze ons land (als dwaalgast) aandoen. Maar een beetje aardige foto’s maken is er dan meestal niet bij, alleen een bewijsplaatje hier en daar. Wanneer je foto’s ziet van deze soort, dan lijken ze vaak gewoon rustig op een takje te zitten. Maar de schijn bedriegt hier. De kans is namelijk vrij groot dat ze daar misschien maar een microseconde zaten, aangezien deze vogeltjes extreem onrustig zijn. Vogeltjes met ADHD vinden ze vermoedelijk maar ‘hééél slaapverwekkend’. Als je daarbij bedenkt dat ze maar een fractie groter zijn dan een goudhaantje, dan snap je dat het over het algemeen een behoorlijk uitdaging kan zijn om ze te fotograferen. En dan druk ik me eufemistisch uit. Wat natuurlijk helpt, is wanneer je ze een keer ergens vindt in struikjes die wat kleiner en lager zijn, en waar veel voedsel lijkt te zijn. Het eerste zorgt voor overzicht, en vanwege het voedsel komen ze dan, als het een beetje meezit tenminste, regelmatig op min of meer dezelfde plaats terug. Ook dan gaat alles nog steeds razendsnel, maar je kunt dan in elk geval enigszins anticiperen op waar ze opduiken. En dat scheelt een slok op een borrel. En precies die omstandigheden hadden we een tijdje geleden op Helgoland, waar we verdeeld over de twee eilanden diverse ‘blako’s’ vonden. Een tijdje bij dezelfde struik posten leverde de nodige plaatjes op. Soms zit het mee 😉 ..

Every year, I run into one or more Yellow-browed Warblers. In our region they occur as vagrants, mostly in Fall. But taking any decent images is most of the time out of the question, spare the odd evidence shot here or there. If one sees images of this species, it may look as if they perched calmly on a branch. Reality however is that it’s much more likely that they sat there only for a microsecond or so, as these little birds are extremely restless. Presumably they consider a disorder as ADHD ‘just boring’. Taken into account that they are almost as small as a Goldcrest, you will understand why framing them can be quite a challenging activity. To put  it mildly. What helps here, of course, is when you find them somewhere in bushes that are a little smaller and lower, and that contain lots of food. Because of the latter, they are likely to return frequently in more or less the same spot. Even then things go very fast, but at least one can anticipate a little. Which makes for a huge difference. These kind of circumstance we had a while ago on Heligoland where we found several ‘Yellow-browed’ on the two islands. Spending some time at one the same bushes rendered some images. Sometimes you are lucky 😉 ..